اوتیسم

 اوتیسم به عنوان طیفی از اختلالات که می‌تواند در اطفال و همچنین بزرگسالان بروز کند تعریف می‌شود. اوتیزم به دنبال اختلال در تکامل مغزی به همراه اختلال رشد مهارتهای ارتباطی ایجاد می‌شود. علائم اوتیسم معمولاً به خوبی قبل از 3 سالگی مشخص می‌شوند؛ که شامل اختلال در برقراری ارتباط کلامی و غیر کلامی می‌باشند. در دوره ی تکامل گفتار و زبان، وضعیت این کودکان می‌تواند از حالت نرمال تا اختلال در زبان متغیر باشد. یکی از تظاهرات آسیب فعالیت های ارتباطی در این کودکان تکرار کلمات (اکولالیا) میباشد که این تمایل به یکنواختی و مقاومت در برابر تغییر نیز به عنوان یک رفتار اوتیستیک درمان می‌شود. کودکان مبتلا به اُتیسم درگیر رفتار وانمود به بازی کردن، که قبل از سن 2 سالگی شروع  می‌شود، نمی‌شوند؛ این به علت فقدان تخیل و ابتکار در این کودکان می‌باشد. اوتیسم به صورت آسیب واضح در واکنش های اجتماعی و دو طرفه بین فردی بروز می‌کند. این کودکان به نظر می‌رسد که در دنیایی متعلق به خود زندگی می‌کنند. بیماران اوتیستیک سعی می‌کنند از برقراری ارتباط چشمی و فیزیکی پرهیز کنند. مهارت های اجتماعی که حالت ماشین وار و تصنعی دارند یک مشخصه‌ی ظاهری دیگر در بیماران اوتیستیک است. سایر تظاهرات اوتیسم در بیماران اوتیستیک شامل موارد زیر میباشد:

1)    لبخند اجتماعی ندارند.
2)    با افراد مشابه اشیاء رفتار میکنند، این بیماران فاقد تفکرات و تأملات انسان دوستانه میباشند.
3)    این کودکان هیچگونه وابستگی به والدین ندارند و بر خلاف کودکان سنین خود به دنبال جدایی از والدین دچار اضطراب نمیشوند.
4)    روابط دوستانه نمی‌توانند برقرار کنند.
5)    در مواجهه با شرایط خطرناک، این بیماران هیچ ترسی از خود نشان نمی‌دهند.
6)    کودکان اوتیستیک هیچ علاقه ای به مشاهده‌ی فعالیت های سایر کودکان ندارند.
7)    آنها به جای بیان تقاضای خود، آنچه که می‌خواهند را با دست اشاره می‌کنند.
8)    به هیچ ارتباط کلامی و یا پرسش اسم از آنها پاسخی نمی‌دهند.
9)    این کودکان همچنین یکسری رفتارهای عجیب مانند بالا پایین بردن دستها (مانند بال زدن)، چرخش بدن، خود تحریکی، جلو و عقب بردن بدن (locking)، دادن چیدمان به اشیاء و غیره دارند.
10)    تمایل و وابستگی بی مورد و نا مناسب نسبت به اشیاء دارند.
11)    این بیماران یک مقاومت شدید نسبت به هر گونه تغییر در محیط پیرامون خود نشان می‌دهند.
12)    این بیماران طبیعتی تهاجمی و تمایل به خودآسیبی دارند.

نقص در هماهنگی های مرتبط با سیستم حسی یکی دیگر از مشخصه های اصلی اُتیزم است. حساسیت بیشتر یا کمتر از حد نرمال در اندام های حسی مثل بینایی، بویایی، چشایی، لامسه و شنوایی می‌تواند وجود داشته باشد. یک پاسخ غیر طبیعی به محرک ها می‌تواند در فرد مبتلا به اوتیسم در مراحل ابتدایی دیده شود. این بیماران مانند افراد نرمال قدرت تطابق و پاسخدهی مناسب به محرک های حسی طبیعی مثل نور آفتاب، بوی گل ها، هر گونه صدای نزدیک را ندارند. چنین ناتوانی در یک فرد تأثیر عمیقی بر قابلیت های اجرایی و ارتباطی وی می‌گذارد. با این حال قابل ذکر است که خیلی از کودکان اوتیستیک از شنیدن موسیقی لذت می‌برند.

ترکیب مشخصه های بیماری حتی در دو فرد با تظاهرات تشخیصی مشابه می‌تواند متفاوت باشد. بیماران با شدت بیماری خفیف تنها تغییرات مختصری در رفتار همراه با اختلال متوسط در زبان دارند. در 20 تا 33 درصد افراد اوتیستیک شانس ابتلا به صرع وجود دارد و نزدیک به نیمی از بیماران نامنظمی‌هایی را در نوار قلبی (ECG) خود نشان می‌دهند. در 75 درصد ازکل کودکان اوتیستیک ضریب هوشی -IQ کمتر از 70 می‌باشد. تنها 1 تا 2 درصد از بیماران با اوتیسم شیرخوارگی قادر خواهند بود که یک زندگی نسبتاً نرمال در محیط اجتماعی و کاری خود داشته باشند.